Tomasz Jaśkowiec; Propozycja budowy księgi Apokalipsy;

Budowa księgi Objawienia Jana


Aktualnie taką budowę księgi Apokalipsy uznałem za właściwą. Nie jestem pewien wszystkich szczegółów tej budowy, ale nie powinien się już ten model dużo zmienić:



1,1-20; – przedstawienie autora i celu
2,1-3,22; – kościół walczący
4,1-6,17; – trony, godność Jezusa i pieczęcie


7,1-17; – 144 tys. opieczętowanych
8,1-12,17; – 7 trąb
13,1-18; – dwa dzikie zwierzęta

14,1-20; – 144 tys. wykupionych
15,1-16,21; – 7 czasz gniewu
17,1-18,24; – kościół odstępczy i świat


19,1-20,15; – walki, godność Jezusa i trony
21,1-22,6a; – kościół zwycięski, Nowe Jeruzalem
22,6b-22,21; – wskazania końcowe,




Zgodnie z zasadami HRB najbardziej akcentowanymi częściami tej księgi są te najbardziej wysujnięte na prawo, a przy budowie równoległej ten który został napisany później, czyli prawy dolny (17 i 18 rozdział).
Budowa ta uwzględnia większość tego co uznałem za znaki szczególne potrzebne do określenia granic wyodrębnionych części tematycznych, oraz zależności między poszczególnymi częściami.

1. Charakterystyczna liczba 144 tys. Pojawia się tylko dwukrotnie w Apokalipsie i to w dość dużym odstępie od siebie. Tutaj są one zestawione razem.
2. Bardzo podobne opisy 7 trąb i 7 czasz gniewu Boga również zostały zestawione razem. Te opisy są jakby różnymi spojrzeniami na tą samą rzeczywistość.
3. Opis pieczęci jest jakby szerszym opisem w skład którego wchodzi okres trąb i czasz gniewu. Trąby i czasze pasują do 6 pieczęci. Jest tu też wiele podobieństw do Mt 24.
4. Najważniejsze jednak dla mnie okazało się zestawienie dwóch dzikich zwierząt z Wielką Nierządnicą (odstępczym kościołem) i Wielkim Babilonem (świat). To bardzo wymowne zestawienie. Pierwsze dzikie zwierze daje moc drugiemu dzikiemu zwierzęciu które go wywyższa, a w drugim opisie ognistego koloru dzikie zwierzę nosi na sobie Wielką Nierządnicę, czyli odstępczy kościół i ono jest jego siłą, a ona ma na swym czole napisane do kogo należy (Wielki Babilon; 17,5).
5. Początek każdej z trzyczęściowej równoległej części stanowi opis wykupionych z ziemi 144 tys, czyli zwycięzców, a kończy go opis odstępczego kościoła, czyli przegranych. Jedni w swych wnętrzach upodobnili się do Jezusa, a drudzy do dzikich zwierząt.
6. Przedstawiłem też razem rozdział 11 i 12 przede wszystkim ze względu na odkrytą budowę wewnętrzną, ale w obu tych rozdziałach mamy wyraźne określenie czasu panowania antychrysta na ziemi.
7. 12 rozdział opisujący dwa znaki na niebie i prześladowania świętych zestawiłem z innym znakiem w rozdziale 15, bo tak nazwano 7 czasz gniewu Boga. Opis zwycięzców z 15 rozdziału wydaje się też kontynuacją opisu wykupionych z ziemi 144 tys, ale również może się odnosić do 2 świadków Boga. Widzimy jak zabici powstają z martwych i są zabrani do nieba. Podobny obraz mamy w 14 rozdziale gdzie widzimy żniwo ziemi w czasie przyjścia Jezusa. Również 10 rozdział z całą pewnością mówi nam o zwycięzcach którzy dostąpią tajemnicy Boga (2Kor 15,51-52) w czasie gdy zabrzmi 7 trąba (Jej opis mamy w końcówce 11 rozdziału kiedy to Jezus obejmuje władzę nad narodami ziemi). Opis trąb to bardzo obszerna grupa tematyczna o koncentrycznej budowie z 10 rozdziałem w centrum.
8. Siedem listów do zborów zestawiłem z nagrodą dla zwycięzców z tych zborów, czyli rozdział 2 i 3 z rozdziałem 21 i początkiem 22 (Nowe Jeruzalem).
9. Bardzo dużo podobnych zwrotów znajduje się w 1 i 22 rozdziale, a inne widzimy blisko nich, czyli np. w tytułach Jezusa umieszczonych na początku każdego listu (one zaś korespondują z tytułami zapisanymi w opisie Jezusa przechadzającego się wśród świeczników w 1 rozdziale).
10. Dwa opisy tronu Bożego w rozdziale 4 i 5 na którym zasiada Jezus zestawiłem z tronami sędziowskimi w rozdziale 20.
11. Rozdziały 4, 5 i 6 łączy opis zapieczętowanego zwoju, którego pieczęcie są ostatecznie łamane, a który jest też wspominany w rozdziale 20.
12. W rozdziale 1, 5 i 20 widzimy bardzo charakterystyczny zwrot określający cel naszej wiary, czyli uczynienie nas królami i kapłanami Boga. Tego dokonuje Jezus najpierw poprzez dzieło odkupienia, a później poprzez dzieło uświęcenia w Duchu Św.
13. W rozdziale 19 i 20 znajdują się dwie bitwy, które są bardzo podobne do siebie zwłaszcza jeżeli przeczytamy opis bitwy z Gogiem w Ez 39; gdzie przedstawiona jest ona jako uczta dla ptaków (czyli demonów), tak jak bitwa pod Armagedonem z 19 rozdziału. Ptaki widzimy też w Babilonie Ap 18,2; czy Mt 24,28;
14. Zarówno rozdział 5 opisujący godność Jezusa jak też rozdział 19 opisujący wesele Jezusa i objęcie przez Niego władzy królewskiej nad narodami ziemi korespondują ze sobą. Bardzo podobnym fragmentem do początku rozdz. 19; jest końcówka rozdz. 11. Jest tam wiele podobnych określeń, więc też jakoś te fragmenty odnoszą się do siebie, chociaż nie są z sobą zestawione w budowie. Odnośniki do wesela Baranka widzimy również w rozdz. 7; oraz na początku rozdz. 21 (Jezus rozciągnie namiot nad nimi, będzie pośród swego ludu i otrze z ich oczu wszelką łzę).
15. Jezus jest wykonawcą woli Boga zarówno jako Ten, który łamie pieczęcie, jak też Ten który zwycięża na koniu i osobiście depcze kopytami konia wrogów Boga (6 i 19, a nawet końcówka 14).
16. Dwaj świadkowie opisani w rozdziale 11 działają w czasach panowania dzikiego zwierzęcia i być może symbolizują dwie grupy wierzących, zostają zabici, wzbudzeni do życia i zabrani do nieba, to obraz pochwycenia, który czasowo pasuje do okresu 7 czas gniewu Boga umieszczonego w rozdziale 16, ze względu na panowanie Dzikiego Zwierzęcia, czyli antychrysta. Nie widzę w tych opisach, aby Kościół miał być zabrany przed Wielkim Uciskiem, to jest raczej pobożne życzenie części ludzi wierzących.
17. Opisy początku 8 rozdziału i 15 rozdziału są pod wieloma względami bardzo podobne.
18. 15 i 16 rozdział nie tylko łączy opis czasz gniewu, ale też wychwalanie Bożej sprawiedliwości i może trochę przypominać opis piątej pieczęci opisany w rozdziale 6.
19. Ciekawy jest obraz pustyni pojawiający się w 12 i 17 rozdziale (one też nie są z sobą skojarzone budową), jak również opis smoka walczącego w niebie z Michałem i jego wojskiem, który zostaje strącony na ziemię gdzie swą moc przekazuje pierwszemu dzikiemu zwierzęciu (rozdział 13 jest więc kontynuacją 12).
20. Widzimy więc, że nie wszystko co jest z sobą połączone tematycznie zostało też połączone budową treści, a najprawdopodobniej nie rozumiemy (ja nie rozumiem) jak takie połączenia wspólnymi zwrotami przenosić na zrozumienie treści. Z całą pewnością księga ta jest jedną całością i wszystko od początku do końca wiąże się z sobą w sposób koncentryczny, a wiele ważnych myśli powtarza się wielokrotnie (może też są dla siebie uzupełnieniem przesłania treści).
21. Współczesne czytanie księgi, od początku do końca, w żaden sposób nie umniejsza jej treści i dla uważnego czytelnika wyeksponowane formą poprzez zestawienia obrazy i tak będą jasne. Można więc korzystać z zasad HRB jeżeli wydaje się to zasadne, a jeżeli nie widzimy takiej potrzeby, to nie ma powodu męczenia się z układaniem budowy tej księgi. Zawsze treść jest ważniejsza, a forma ma tylko pomagać w dostrzeżeniu przesłania i szczególnie podkreślonych formą fragmentów.



Trudno się tutaj rozpisywać o wszystkich podobieństwach, których jest bardzo dużo. Póki co wymieniłem tych kilka moich skojarzeń, ale oczywiście jest to przybliżony projekt i może się okazać, że ktoś mający większą wiedzę z dziedziny HRB poprawi go i doprecyzuje. Być może nawet ktoś kto lepiej rozumie przesłanie tej księgi również mógłby to uczynić. Niemniej jednak uważam, że jest on w miarę poprawny i w takiej formie może stanowić pomoc dla tych którzy chcieliby zagłębić się w tajniki tej księgi, więc chyba można go potraktować jako pas startowy do dalszych rozważań.

Popatrzenie na bardzo bogatą w różnego rodzaju porównania i wielokrotne odniesienia jednych fragmentów do drugich księgę Apokalipsy przez pryzmat HRB pomaga zmierzyć się z własnymi wyobrażeniami opisywanych spraw i naszego dążenia do odnalezienia w tekście tego co chcielibyśmy w nim widzieć. Nie zawsze jednak budowa tekstu chce się poddać takim działaniom i z czasem uczymy się podążać za tekstem, a nie tekstem uzasadniać nasze poglądy. To jest pewnego rodzaju korzyść ze studiowania tej, bądź co bądź nie najprostszej, księgi. Z czasem dostrzeżemy różne odniesienia do księgi Daniela, Ezechiela, Zachariasza, czy innych miejsc Starego Testamentu, a również wiele podobieństw do Mt 24-25, różnych przypowieści o końcu czasów opowiadanych przez Jezusa i kilku innych fragmentów mówiących o poruszanych również w Objawieniu Jana sprawach.